Geleneksel ve iyi tarım uygulanan narenciye bahçelerinin (Karataş-Adana) verimlilik durumlarının karşılaştırılması

Çevre kirliliğini azaltmak ve sürdürülebilirliğin sağlanması açısından geleneksel tarım uygulamasına alternatif olarak son dönemlerde iyi uygulamaları kavramı geliştirilmiştir. Bu araştırma, bu tercihin boyutunu belirlemek Çukurova bölgesinde yapılan bahçelerin verimlilik beslenme durumunu ortaya koymak karşılaştırmak amacı ile yapılmıştır amaçla, Türkiye’de önemli turunçgil üretim alanlarına sahip Adana’nın Karataş ilçesinde (İTU) (GTU) 80 farklı (portakal, limon mandarin) bahçesinden iki derinlikten (0-30 cm 30-60 cm) toprak örnekleri alınmış bazı fiziksel kimyasal özellikleri belirlenmiştir. Çalışmadan elde edilen verilere göre, hem İTU de GTU bahçe topraklarının pH değerinin 7’den büyük, organik madde genel % 1’den düşük, kireç içeriğinin yüksek tekstür sınıfının siltli olduğu görülmüştür. Çalışma EC değeri 0.14-1.73 dS m-1 aralığında olup bitki gelişimini olumsuz etkileyecek ciddi bir tuzluluk problemine rastlanmamıştır. Söz konusu örneklerinde her derinlikte belirlenen besin elementlerinden potasyum (K) konsantrasyonunun altında 48-432 mg kg-1, bahçelerde 23-490 kg-1 değiştiği saptanmıştır. Fosfor (P) bahçelerinde 0.4-32.7 0.5-40.3 Kalsiyum (Ca) 924-2494 değişirken 1042-2534 arasında değiştiği, magnezyum (Mg)’un ise 217-2467 164-3807 Mg topraklarında yeterli düzeyde Mikro elementler demir (Fe), bakır (Cu), mangan (Mn) kritik konsantrasyon sınır değerlerine göre buna karşılık çinko (Zn) düşük tespit edilmiştir. Sonuçta, karşılaştırması altındaki elementleri düzeyi incelenen temel özelliklerinin (pH, madde, tuzluluk, kireç, tekstür) yakın değerlere